Σαν να εχει δικιο...

Αναδημοσίευση απο έτερο μπλογη (λυπάμαι που δε θυμαμαι το δημιουργό του...)

Δίχως αμφιβολία αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία την μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική κρίση μετά την κατοχή της ναζιστικής Γερμανίας. Εξήντα πέντε χρόνια μετά έχουμε πάλι κατάλυση εθνικής κυριαρχίας αλλά η επίτευξή της πραγματοποιήθηκε με διαφορετικά εργαλεία.
Τότε την περίοδο 1941-44 χρησιμοποιήθηκαν Στούκας και τεθωρακισμένα πάντσερ ενώ σήμερα χρησιμοποιούνται τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οδεύουμε προς την ίδια κατάληξη. Κατάλυση του συντάγματος και της εθνικής κυριαρχίας, οικονομική καχεξία , ανεργία, ανέχεια σε τεράστιες κοινωνικές ομάδες της χώρας.
Τον τελευταίο χρόνο κατέρευσαν τα πλέον βασικά κοινωνικά κεκτημένα τα οποία δεν άγγιξαν τόσες κυβερνήσεις μετά τον πόλεμο (ακόμα και η επταετής δικτατορία).
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι απλό. Γιατί δεν αντιδρούμε? Γιατί αυτή η παθητικότητα? Καταστρέφουν την Ελληνική κοινωνία με ταχύτατους ρυθμούς και εμείς είμαστε σχεδόν άπραγοι . Γιατί?
Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι , οικονομικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί και ίσως πολλοί άλλοι. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικούς.

• Απόθεματα καταθέσεων: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν 200 δις. Euro καταθέσεις των Ελλήνων στις «Ελληνικές» τράπεζες πράγμα που σημαίνει οικονομικό απόθεμα στην ύστατη ώρα ανάγκης που λειτουργεί ανασταλτικά σε βίαιες αντιδράσεις μεγάλου τμήματος του Ελληνικού λαού (πιο απλά δεν έφτασαν ακόμα στο αμήν).

• Παραοικονομία: Οι περισσότεροι οικονομολόγοι την εκτιμούν να φτάνει το 40% ως και 50% του ΑΕΠ της χώρας. Χρήματα που δεν δηλώνονται στην εφορία ΟΜΩΣ κυκλοφορούν στην αγορά και «υποκαθιστούν» ως ένα βαθμό το κλείσιμο της τραπεζικής στρόφιγγας.

• ΜΜΕ: Τα μέσα μαζικής ενωμέρωσης τα οποία έμμεσα στηρίζουν το μνημόνιο (είτε γιατί έχουν συμφέροντα με την παρούσα κυβέρνηση-βλέπε κρατικές διαφημίσεις,μεγάλα δημόσια έργα- είτε γιατί θα έχουν πρόσβαση στο πακέτο βοήθειας 110 δις της ΕΕ.) Με δεδομένη , δυστυχώς , την προσκόληση που έχει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού στην προκατασκευασμένη ενημέρωση των ΜΜΕ έχει αδρανοποιηθεί από την μαζική πλύση εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά.

• Μεγάλος κομματικός στρατός: Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με τη διόγκωση του Δημόσιου τομέα δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κομματικός στρατός που πλησιάζει τα 2.000.000 ψηφοφόρους (υπολογίστε 800.000 δημοσίους υπαλλήλους μαζί με τις οικογένειές τους). Αυτός ο «στρατός» είναι κλειδωμένος σχετικά με τα κριτίρια πολιτικών επιλογών. Σε αυτή την τεράστια κοινωνική ομάδα τα πολιτικά, κοινωνικά,εθνικά, ιδεολογικά κριτίρια είναι εξαφανισμένα παντελώς. Κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο κομματάρχης που με διόρισε. Το πρόβλημα είναι ότι ο κομματικός αυτός στρατός είναι ο καθοριστικός παράγων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Τώρα σε ποιο εκλογικό σχηματισμό ανήκει αυτός ο στρατός , το αφήνουμε στη κρίση σας.

• Ιδεολογική κοινωνική μηχανική. Δυστυχώς πέτυχαν να μας εμφυτέψουν βαθιά στο υποσυνείδητο τα ιδεολογικά κατασκεύασματα περί σοσιαλισμού , καπιταλισμού,δεξιάς,αριστεράς και άλλων πολλών. Ο κυρίαρχος κανόνας σε αυτά τα ιδεολογήματα είναι ο εξής: Οι κοινωνικά ευαίσθητες κυβερνήσεις που αγαπούν το λαό είναι οι σοσιαλιστικές-αριστερές ενώ οι κοινωνικά ανάλγητες είναι οι δεξιές. Με βάση αυτό τον κανόνα είναι αδύνατον σε «δεξιές» κυβερνήσεις να πάρουν τέτοια μέτρα. Οι πλέον αποτελεσματικές για να το πετύχουν είναι οι «σοσιαλιστικές-αριστερές». Και αυτό το ιδεολόγημα έχει μετουσιωθεί σε πιστεύω για την συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας και ουδετεροποιεί τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που μπορεί να οδηγήσουν σε μία συνειδητοποιημένη συλλογική αντίδραση.

• 
• Η ψυχοσύνθεση του Έλληνα : Ο ατομικισμός και Εγωϊσμός του Έλληνα, που αποτέλεσε το βασικό συστατικό (στη θετική του εκδοχή) της δημιουργίας του πολιτεύματος της δημοκρατίας, είναι η τροχοπέδη σήμερα για οργανωμένη και συλλογική δράση. Έχουμε μία βασική ψευδαίσθηση. Την ψευδαίσθηση ότι δε ζούμε σε κοινωνίες αλλά σε μικρόκοσμους ή ακόμα και σε μικρούς κλειστούς γυάλινους πύργους. Δε μας αγγίζει όταν ένα εργοστάσιο κλείνει και μένουν άνεργοι 250 εργαζόμενοι ή όταν μία μεγάλη επαγγελματική και κοινωνική ομάδα πλήτεται βάναυσα από σκληρά οικονομικά μέτρα. Τι μας νοιάζει αφού εμείς έχουμε δουλειά? ΛΑΘΟΣ. Σε συνδυασμό μάλιστα με την προώθηση από τους πλανητικούς «ηγέτες» του ατομικού μοντέλου ζωής και την κατακρήμνηση της συλλογικότητας αποτελεί λογικό επακόλουθο η απάθεια της Ελληνικής κοινωνίας.

• Το Τέλος των συνδικαλιστών: Πολύ βασικό. Η συνδικαλιστική ηγεσία που θα αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό για οργανωμένη κοινωνική αντίδραση έχει εξαγοραστεί πλήρως. Διατήρησε τα αποκλειστικά δικά της κεκτημένα προδίδοντας με τον χειρότερο τρόπο τους συμπολίτες τους . Τα τεχνάσματα μάλιστα των 24ωρων απεργιών περισσότερο λειτουργούν ως στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκης οργής παρά συγκροτημένη μέθοδος αντίστασης.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλους λόγους για την ανύπαρκτη σχεδόν αντίδραση της Ελληνικής κοινωνίας στα μέτρα του ΔΝΤ. Οι παραπάνω είναι πολύ βασικοί και δυστυχώς λειτουργούν συνδιαστικά. Ο εντοπισμός των αιτιών της μη αντίδρασης του Ελληνικού λαού αποτελεί το πρώτο στάδιο. Το επόμενο βήμα θα είναι οι τακτικές που πρέπει να ακολουθήσουμε για συλλογική δράση.