This is default featured slide 1 title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam. blogger theme by BTemplates4u.com.

This is default featured slide 2 title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam. blogger theme by BTemplates4u.com.

This is default featured slide 3 title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam. blogger theme by BTemplates4u.com.

This is default featured slide 4 title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam. blogger theme by BTemplates4u.com.

This is default featured slide 5 title

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam. blogger theme by BTemplates4u.com.

Αναζήτηση

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Τα μεγάλα ψέματα της ευθύνης των αμυντικών δαπανών για την οικονομική κατάσταση της χώρας

Μετά από δεκαετίες συνεχόμενων δημοσιευμάτων που καταδείκνυαν τις αμυντικές δαπάνες ως μίας από τις βασικότερες αιτίες της αύξησης του ελληνικού χρέους ήρθε», το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg να αποκαταστήσει μερικώς την αλήθεια. Επικαλούμενο τον αντιπρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, Γιάννη Δατσέρη, το Bloomberg ρίχνει τη βασική ευθύνη για τη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα στο προβληματικό ΕΣΥ.

Ο τομέας της υγείας για 3 δεκαετίες αποτελούσε ένα τομέα της δημόσιας διοίκησης που πολλοί λίγοι αναλυτές και δημοσιογράφοι τόλμαγαν να κατακρίνουν για τα αληθινά του προβλήματα και τη συμβολή του στην αύξηση του δημοσίου χρέους. Όπως όμως δήλωσε ο Δατσέρης στο Bloomberg «Είναι τα γνωστά προβλήματα της Ελλάδας: γραφειοκρατία, διαφθορά και ούτω καθεξής. Τα νοσοκομεία και οι υγειονομικές υπηρεσίες είναι μέρος αυτού του πολιτικού συστήματος».

Όπως χαρακτηριστικά έχει δημοσιευτεί στο πρόσφατο παρελθόν μόνο τα νοσοκομεία χρωστούσαν 5.4 δισεκατομμυρίων ευρώ από απλήρωτους λογαριασμούς στους προμηθευτές μεταξύ 2007 και 2009. Και δεν αναφερόμαστε στους μισθούς ή τα λοιπά λειτουργικά έξοδα των νοσοκομείων, αλλά στα αναλώσιμα και τα φάρμακα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2007, η Ελλάδα δαπάνησε 2,4% του ΑΕΠ για φάρμακα μόνο (όσο ήταν και οι αμυντικές δαπάνες τα προηγούμενα χρόνια), το υψηλότερο από όλες τις 34 χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) όπως η Γαλλία (των 65,5 εκατ.), η Γερμανία (των 82 εκατ.), και οι ΗΠΑ (300 εκατ.) και κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε για αυτή τη σπατάλη.

Αντιθέτως οι γνωστοί συμμετέχοντες στην ομάδα των προθύμων πρότειναν την μείωση των αμυντικών δαπανών και ας αντιμετώπιζε η ΠΑ ζήτημα επάρκειας ανταλλακτικών για τα μαχητικά αεροσκάφη που υπερασπίζονται την ελληνική επικράτεια και τα συμφέροντα της χώρας. Αυτά για να τίθεται η αλήθεια στη θέση που της αξίζει και για να γνωρίσει ο ελληνικός λαός που δαπανήθηκαν τα χρήματα του και με ποιά προτεραιότητα δαπανήθηκε το υστέρημα του.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γιατί δεν θα πάρουμε την τέταρτη δόση.

Α. Ανδριανόπουλος> Γιατί δεν θα πάρουμε την τέταρτη δόση.
Στη χώρα των κυκλωμάτων, της παρέας και των μετριοτήτων έφτασε η ώρα μηδέν. Σε λιγότερους από τρείς μήνες θα αξιολογηθεί αν θα εισπράξουμε την τέταρτη δόση του δανείου που μας χορηγεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Κατά πάσα πιθανότητα η απόφαση της αξιολόγησης θα είναι απορριπτική. Διότι δεν θα έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει. Εκτός κι αν έχουμε μέχρι τότε ξεπεράσει τους εαυτούς μας, τις έμμονες ιδέες μας και το παραδοσιακό μας αλληλοφάγωμα κι’ έχουμε δουλέψει με επιμονή και αυταπάρνηση ώστε να έχουμε ανταποκριθεί στις προσδοκίες των δανειστών και να έχουμε πραγματοποιήσει τια απαραίτητες για την οικονομική μας επιβίωση μεταρρυθμίσεις.

Επειδή όμως δεν πιστεύω πλέον σε θαύματα εκτιμώ πως είναι μάλλον αδύνατον να τα καταφέρουμε. Τι γίνεται τότε; Είχα από τον περασμένο Μάρτιο εξηγήσει πως για την χώρα θα ήταν λύση μιά έγκαιρη στάση πληρωμών. Εφ όσον δεν είχαμε το θάρρος και την πολιτική αποφασιστικότητα από τότε να προχωρήσουμε σε δραματικές περικοπές του δημόσιου τομέα και των εξόδων του κράτους μια αναστολή πληρωμής των υποχρεώσεών μας θα μας οδηγούσε – κάτω από δραματικές συνθήκες σίγουρα – σε μια αναθεώρηση της οικονομικής μας πραγματικότητας και σε μια εξομάλυνση της δημοσιονομικής μας θέσης. Τα αρνητικά μιάς τέτοιας επιλογής δυστυχώς θα τα γευθούμε και τώρα. Αν αποτύχουμε στην αξιολόγηση επιτευγμάτων του Φεβρουαρίου/Μαρτίου.
Η μάλλον επερχόμενη διακοπή χρηματοδότησης θα οδηγήσει την χώρα να μείνει δίχως συνάλλαγμα και με ελάχιστη δυνατότητα εκπλήρωσης εσωτερικών της υποχρεώσεων. Το ίδιο θα συνέβαινε και με μια στάση πληρωμών τον περασμένο Μάρτιο. Η διαφορά είναι πως τότε Γερμανία και Γαλλία θα είχαν τεράστιο πρόβλημα κάλυψης των ανοιγμάτων των Τραπεζών τους σε ελληνικά ομόλογα (κάτι σαν την κρίση της Ιρλανδίας, με τα αντίστοιχα αμερικανικά στεγαστικά). Ενώ τώρα σε μεγάλο βαθμό οι Τράπεζές τους είχαν τον χρόνο να καλυφθούν με αγορές των σκουπιδιών του ενεργητικού τους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Έχουμε λοιπόν τώρα πολύ λιγότερα διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια μας. Άρα και μεγαλύτερη πιθανότητα να αδιαφορήσουν όλοι για μας.
Η συμπόρευση της αδύνατης οικονομίας μας με ένα πανίσχυρο νόμισμα ποτέ δεν προοιώνιζε προοπτικές ανάπτυξης. Ο συγχωρεμένος ο Μίλτον Φρήντμαν από πάντα το τόνιζε. Εκτός κι αν αγκαλιάζαμε έγκαιρα πολιτικές ανοιχτών αγορών και χαμηλής φορολογίας. Κάτι όμως εξαιρετικά δύσκολο με την καχυποψία της ελληνικής κοινωνίας κατά του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού και κατά δοξασιών κατ αρχήν αντίθετων με αριστερά ευχολόγια. Το αδιέξοδο λοιπόν ήταν αναπόφευκτο κάποια στιγμή να έλθει. Κάποιοι από εμάς, αφελείς όπως αποδείχθηκε, ελπίζαμε πως τα μεγάλα κόμματα, κάτω από την πίεση της ανάγκης και αναγνωρίζοντας πως ο δανεισμός δεν θα μπορούσε να συνεχισθεί εις το διηνεκές, θα άλλαζαν ρότα και θα αγκάλιαζαν πολιτικές που θα οδηγούσαν την χώρα σε ηρεμότερα λιμάνια. Μάταιες ελπίδες. Ο κυρίαρχος τρόμος του πολιτικού κόστους οδήγησε όλους να επιμένουν σε «φιλολαϊκές» δήθεν πολιτικές παροχών που θα κατέληγαν τελικά σε τραγικό συνολικό εθνικό κόστος.
Τώρα η φρίκη είναι σχεδόν δίπλα μας. Η χώρα δηλ να μείνει δίχως συνάλλαγμα αλλά και με ελάχιστους πόρους για την ικανοποίηση των εσωτερικών της αναγκών. Διότι τα δάνεια που παίρνουμε δεν είναι μόνο για την ικανοποίηση των δανειστών μας. Αλλά και για την κάλυψη των τρεχουσών μας υποχρεώσεων. Μια και ξοδεύουμε πολύ περισσότερα από όσα παράγουμε. Δεν θα υπάρχουν λοιπόν προφανέστατα διαθέσιμοι πόροι για την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Αλλά και για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών των νοσοκομείων, των σχολείων και άλλων κρατικών υπηρεσιών. Επίσης, η έλλειψη συναλλάγματος θα οδηγήσει τις εισαγωγές σε πλήρη κατάρρευση.
Πετρέλαιο και φυσικό αέριο δεν θα υπάρχει, με συνέπεια διακοπές στην ηλεκτροδότηση, προβλήματα σε επίγειες, θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες αλλά και δυσκολία λειτουργίας νοσοκομείων, επιχειρήσεων και δημοσίων φορέων. Η διακοπή των εισαγωγών και η στενότητα πόρων, θα έχει συνέπειες και στο λιανικό εμπόριο και θα οδηγήσει σε κατάρρευση των δημοσίων εσόδων. Φόροι θα είναι αδύνατον να πληρωθούν ενώ οι δανειακές υποχρεώσεις επιχειρήσεων και πολιτών με πολύ μεγάλη δυσκολία θα πραγματοποιούνται.
Οι συνέπειες για το Τραπεζικό σύστημα θα είναι καταλυτικές. Η οικονομία και η κοινωνική συνοχή θα τιναχθούν από τα πράγματα στον αέρα.
Η χώρα θα αναγκασθεί να εγκαταλείψει το ευρώ. Για να είναι σε θέση να τυπώσει χρήμα και να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις. Όπως είναι η πληρωμή μισθών και συντάξεων. Αλλά το χρήμα θα είναι πληθωριστικό μια και το ελληνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί δραματικά. Με συνέπεια ελάχιστα πράγματα να μπορούν να αγορασθούν από μια αγορά με ανύπαρκτα εισαγόμενα προϊόντα που αποτελούν σήμερα την βάση της καταναλωτικής προτίμησης του κοινού. Εξ άλλου ελληνικά προϊόντα δεν υπάρχουν για βασικούς τομείς των καθημερινών αναγκών. Και οι αγρότες έχουν μεταβληθεί σε δημόσιους υπάλληλους και παράγουν πλέον ελάχιστα πράγματα για την καθημερινή ανάγκη του κοινωνικού συνόλου. Θα υπάρξει λοιπόν και σοβαρότατο πρόβλημα διατροφής. Πιθανότατα οι αρχές να αναγκασθούν να οργανώνουν λαϊκά συσσίτια. Εφ όσον αυτό θα είναι εφικτό.
Η δημόσια τάξη εκ των πραγμάτων θα καταλυθεί με συμμορίες αλλοδαπών και ημεδαπών να ελέγχουν ολόκληρες συνοικίες ενώ οι εύποροι θα περιχαρακώνουν με προστατευτικά τείχη γειτονιές - νησίδες ασφάλειας. Όπου βέβαια και θα κυκλοφορεί λαθραίο συνάλλαγμα για την εξασφάλιση διαφορετικής ποιότητας προϊόντων.
Είναι ανάγκη να καταλάβουν οι κυβερνώντες πως όλα αυτά δεν είναι προϊόντα επιστημονικής φαντασίας. Αλλά ρεαλιστικές πραγματικότητες ενός αδυσώπητου αύριο. Ας νοιώσουν το πρόβλημα. Κι ας προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές κι ασυμβίβαστες αλλαγές σήμερα, ξεπερνώντας κάθε αντίσταση, για να μην κλάψουμε όλοι αύριο…

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Ο Δεκάλογος...

Πολύ καλό άρθρο από τον ιστότοπο του καθηγητή Γιανναρά...

Ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν διατύπωσε δεκάλογο αναγκαίων μέτρων για την ανάκαμψη της χώρας μας από τη χρεοκοπία («Κ» 8/12/2010). Από τις δέκα προτάσεις του, οι δύο είναι συγκεκριμένες και ρεαλιστικές: Να συναρτηθούν τα ημερομίσθια (γιατί όχι και οι μισθοί;) προς την παραγωγικότητα και να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Οι υπόλοιπες οκτώ είναι γενικόλογο, καθόλου συγκεκριμένο ευχολόγιο, κοινότοπες ηθικολογίες (: Να μονοιάσουν τα κόμματα. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Να επιταχυνθούν διαρθρωτικές αλλαγές. Να πληρώσουν περισσότερο οι εύποροι. Να μην πληγούν ακόμα πιο πολύ τα χαμηλά εισοδήματα. Να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότα. Να μειωθεί η γραφειοκρατία. Να αξιοποιήσει η κυβέρνηση τη «νίκη» που κατήγαγε στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης – νίκη με αποχή του 70% των ψηφοφόρων!).

Δεν έχει καμιά, μα απολύτως καμιά πρακτική αποτελεσματικότητα να αντιτάξει τον δικό του δεκάλογο προτάσεων για την ανάκαμψη από τη χρεοκοπία ένας απλός πολίτης, καταφανώς αμέτοχος στις ευθύνες της εξουσίας. Βεβαιωμένο, με πείρα δεκαετιών, ότι κανένα «κέντρο αποφάσεων» δεν πρόκειται να τον προσέξει. Ετσι, εξ ορισμού, και ο ρεαλιστικότερος δεκάλογος, ο εκτός κομματικού ψυχαναγκασμού, καθηλώνεται εκ των πραγμάτων στις προδιαγραφές ευχολογίου και αυτός.

Απομένει η λειτουργικότητα του παιγνίου: Να συγκριθεί ο δεκάλογος του άσημου πολίτη με τον δεκάλογο του κορυφαίου διαχειριστή της τύχης εθνών. Οχι για την ευφυΐα, μόνο για τον ρεαλισμό των προτάσεων. Σύγκριση, έστω, δίκην παιγνίου, σε ώρες συνθλιπτικής ανελπιστίας. Τα προτεινόμενα, λοιπόν, από τον πολίτη μέτρα, με αξιολογική σειρά προτεραιότητας, είναι:

1. Περικοπή κατά 50% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα. Περικοπή κατά 50% κάθε μορφής αμοιβών που εισπράττουν οι βουλευτές. Επανάκριση του αιτιολογικού της πρόσληψης όλων των υπαλλήλων της Βουλής, απολύσεις των αργόσχολων, κατάργηση όλων των οικονομικών προνομίων που διαφοροποιούν τους υπαλλήλους της Βουλής από τους υπόλοιπους κρατικούς υπαλλήλους. Το πρώτο που απαιτεί η χρεοκοπία είναι να περιοριστεί το παντεσπάνι των φυσικών αυτουργών, όχι το ψωμί των θυμάτων.

2. Διάλυση, με νομοθετικό διάταγμα, όλων των εταιρειών του δημοσίου και απόλυση διοικητικών συμβουλίων και προσωπικού. Επανάκριση εξ υπαρχής από σώμα ημεδαπών και αλλοδαπών εμπειρογνωμόνων της αναγκαιότητας για την ύπαρξη κάθε τέτοιας εταιρείας και επαναπρόσληψη προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ. Μόνο με προτεραιότητα στην πάταξη του κομματικού κράτους γεννιέται κοινωνική δυναμική ανάκαμψης.

3. Ενιαίο μισθολόγιο όλων των εργαζομένων σε δημόσιες υπηρεσίες (υπουργεία, οργανισμούς, τράπεζες, νοσοκομεία, Δικαιοσύνη, πανεπιστήμια, ένοπλες δυνάμεις). Κατάργηση κάθε μορφής «επιδομάτων» και διαφοροποίηση των μισθών με κριτήριο: α. Τους τίτλους σπουδών β. Το ποσοστό ευθυνών που διαχειρίζονται γ. Τη συνεχώς κρινόμενη ποιότητα προσφοράς έργου δ. Το ήθος συμπεριφοράς προς τους πολίτες-συμπολίτες τους.

4. Νομοθετική θέσπιση συστήματος συνεχούς αξιολόγησης, πειθαρχικού ελέγχου και ελέγχου παραγωγικότητας των υπαλλήλων του δημοσίου. Το νομοθετικό πλαίσιο να προϋποθέτει το δικαίωμα έφεσης για δυσμενή κρίση, αλλά και μηδενική ανοχή της φυγοπονίας, της ανικανότητας, της ραστώνης, της βάναυσης συμπεριφοράς. Οπως και βαρύτατες ποινές για μεροληψία, κομματισμό, υπερβολική επιείκεια των επιφορτισμένων με τον έλεγχο και την αξιολόγηση. Αν δεν αποκατασταθεί λειτουργικό κράτος με αξιοποίηση της πρωτοβουλίας και δημιουργικής φαντασίας των υπαλλήλων του, η παντοδαπή χρεοκοπία θα σέρνεται χωρίς τελειωμό.

5. Ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας από τη διαλυτική παρακμή δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν ελευθερωθεί η χώρα από τον ζυγό του ασύδοτου συνδικαλισμού. Και όταν μιλάμε για συνδικαλισμό στη σημερινή Ελλάδα, αναφερόμαστε στις γκανγκστερικές μαφίες των επαγγελματιών του είδους που λυμαίνονται τον δημόσιο τομέα, ανυπότακτες σε νόμους και στο Σύνταγμα, αφού έχουν πείσει τα κόμματα ότι ελέγχουν δήθεν και καθοδηγούν την ψήφο της δημοσιοϋπαλληλίας.

6. Δεν μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακή δυναμική χωρίς αλλαγή του κοινωνικού κλίματος. Πρωτεύει να εξαρθρωθούν οι παράγοντες που επενδύουν, για πλουτισμό ή για εξουσία, στην εξηλιθίωση των μαζών, στην κολακεία άλογων ορμεμφύτων. Μια σοβαρή στρατηγική ανάπτυξης προϋποθέτει τη ριζική κατάργηση του κρατικού τζόγου και της προστασίας που παρέχει το κράτος στον κρετινισμό του «επαγγελματικού» ποδοσφαίρου. Προϋποθέτει αλλαγή, με νόμο, της σύνθεσης και των αρμοδιοτήτων του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, δηλαδή την ενεργοποίηση αμείλικτου κοινωνικού ελέγχου των εμπόρων της «πληροφόρησης», «ψυχαγωγίας», αγωγής των Ελλήνων.

7. Για να τεθούν με αποφασιστικότητα σε εφαρμογή οι έξι παραπάνω προτάσεις, προϋποτίθεται η εξασφάλιση έννομης τάξης με νομοθετικές προδιαγραφές και μεθοδικές πρακτικές που ισχύουν μάλλον σε όλες τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. Να μην έχει τη δυνατότητα καμιά ομάδα διαμαρτυρόμενων πολιτών να νεκρώνει ετσιθελικά τη ζωή των πόλεων θέτοντας σε ομηρεία εκατοντάδες χιλιάδων συμπολιτών της.

8. Οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικού μετασχηματισμού (είτε ηροστράτεια – μηδενιστική, όπως του Ανδρέα Παπανδρέου είτε τίμια και προοδευτική) προϋποθέτει μια ριζοσπαστική, από τα θεμέλια, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Από επιτελείο υπηρεσιακής (όχι κομματικής) στελέχωσης του υπουργείου Παιδείας. Να κατεδαφίσει η μεταρρύθμιση τη χρησιμοθηρική εκδοχή της σπουδής που αχρηστεύει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα – τις δομές και πρακτικές που μεταβάλλουν το σχολειό και το πανεπιστήμιο σε πεδίο έγκαιρης άγρας κομματικών οπαδών, σε φυτώριο εγωκεντρικών διεκδικητών κατασφάλισης δικαιωμάτων. Μια κοινωνία δεν ανακάμπτει δίχως επανακατάκτηση οργανικής συνοχής, και η συνοχή προϋποθέτει «άνεμο» μιας άλλης παιδείας: Προτεραιότητα καλλιέργειας της κριτικής σκέψης, όχι της ποσοτικής πληροφόρησης – η γλώσσα ως λογική, τα μαθηματικά ως γλώσσα, η Ιστορία ως φρόνημα.

Ο χώρος της επιφυλλίδας δεν επαρκεί για να συμπληρωθεί δεκάλογος, αλλά και οι οκτώ μόνο προτάσεις ολοκληρώνουν τις προϋποθέσεις της σύγκρισης με τις αοριστολογίες του κ. Στρος-Καν. Η θεματική των προτάσεων έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές από το «βήμα» αυτής εδώ της επιφυλλίδας χωρίς το παραμικρό ποτέ αποτέλεσμα επηρεασμού των κέντρων λήψης αποφάσεων.

Απομένει μόνο η δυναμική της σύγκρισης ως απίθανος (εντελώς) καταλύτης εκπλήξεων.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

ΣΥΝΤΟΜΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΣΥΝΤΟΜΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
21 Απριλίου 1967, κατάλυση της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας από μία μερίδα αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού. Οι Συνταγματάρχες καταργούν την Βουλή αποφασίζουν και διατάσσουν. Φυλακίζουν εξορίζουν και βασανίζουν πολιτικούς, αριστερούς και “ αντιφρονούντες”.
Ελάχιστοι διορισμοί φίλων στο Δημόσιο δάνεια και άδειες μέσω ΕΟΤ και ΕΤΒΑ σε προσκείμενους της εξουσίας δημιουργούνται σκάνδαλα Μπαλόπουλου, Ρουφογάλη και άλλα. Η οικονομία στηρίζεται κατά βάση στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Οι βιομηχανίες και βιοτεχνίες αρχίζουν να μεγαλώνουν και να αλλάζουν τα οικονομικά δεδομένα.

13 Αυγούστου 1968, απόπειρα δολοφονίας του Γ. Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη.

1973, ανταρσία του κυβερνήτη και του πληρώματος του Α/Τ ΒΕΛΟΣ και αποτυχία του κινήματος των αξιωματικών του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού κατά της χούντας.

17 Νοέμβρη 1973, Πολυτεχνείο.

Σωτήριο έτος 1974

15 Ιουλίου 1974, Κυπριακό.

24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974, πτώση της χούντας.

Ο λαός στους δρόμους γιορτάζει την επιστροφή του Κ. Καραμανλή στην Ελλάδα και την επάνοδο της Δημοκρατίας.

Επιτέλους θα μπορούν όλοι να μιλήσουν ελευθέρα και να εκφράσουν τις απόψεις τους χωρίς φόβο.

4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1974, ίδρυση από τον Κ. Καραμανλή της ΝΔ και της ΟΝΝΕΔ

Νομιμοποιούνται τα κόμματα της αριστεράς και ιδρύεται στις 3 Σεπτεμβρίου από τον Α. Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ η Νεολαία ΠΑΣΟΚ και οι Κλαδικές Οργανώσεις.

8 Δεκεμβρίου 1974, με δημοψήφισμα καταργείται η Βασιλεία, και το νέο πολίτευμα είναι η Δημοκρατία.

Πρώτες εκλογές και απόλυτη κοινοβουλευτική κυριαρχία του Κ. Καραμανλή και της ΝΔ με 54,37 % και 219 Βουλευτές έχουμε δηλαδή απόλυτη κοινοβουλευτική κυριαρχία όπου στο όνομα της Δημοκρατίας παίρνονται μονομερείς αποφάσεις. Διορισμοί στο Δημόσιο τις ΔΕΚΟ και τις κρατικές Τράπεζες κυρίως μέσα από την ΟΝΝΕΔ.

Οι Συνταγματάρχες μετά από δίκη οδηγούνται στον Κορυδαλλό για το κακό που έκαναν στην χώρα.

20 Νοεμβρίου 1977 εκλογές με ενισχυμένη αναλογική και επικράτηση της ΝΔ με 41,84 % και 171 Βουλευτές, και το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα. Έχουμε πάλι απόλυτη πλειοψηφία του Κυβερνώντος κόμματος όπου πάλι παίρνονται μονομερείς αποφάσεις. Συνεχίζονται οι διορισμοί αλλά ακόμα δεν διογκώνεται το Δημόσιο.

Με έκτακτη απογραφή παρουσιάζεται η Ελλάδα σαν αναπτυσσόμενη Βιομηχανική χώρα που έχει ξεφύγει από την Αγροτική και Γεωργική ανάπτυξη.

28 Ιουνίου 1979 γινόμαστε δεκτοί στην ΕΟΚ και υπογράφουμε το σχετικό πρωτόκολλο στην Αθήνα όπου έχουν καταφθάσει οι ηγέτες των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών.

Αρχίζουν να εισρέουν Ευρωπαϊκά κεφάλαια.

18 Οκτώβρη 1981, εκλέγεται ο Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με κεντρικά συνθήματα “ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚ” και “ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΗΚΑΤΟ” και ποσοστό 48,07 % και 172 έδρες. Έχουμε δηλαδή ξανά απόλυτη κοινοβουλευτική επικράτηση από ένα κόμμα που διακυβερνά χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Με γρήγορους ρυθμούς κλείνουν τα εργοστάσια στην Ελλάδα το ένα πίσω από το άλλο και φεύγουν για το εξωτερικό, προγράμματα της ΕΟΚ παγώνουν ή καταργούνται. Η αντιπολίτευση δεν έχει κανένα λόγο στα τεκταινόμενα. Ξεκινούν επιλεγμένοι διορισμοί στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα μέσα από την Νεολαία ΠΑΣΟΚ και τις Κλαδικές. Έπρεπε να είσαι «αφισοκολλητής» του ΠΑΣΟΚ ή «Πρασινοφρουρός» για να διοριστείς καμιά αξιοκρατία πουθενά. Εγκατάλειψη της επαρχίας για μια θέση στο δημόσιο.

1983, γίνεται υποτίμηση της δραχμής κατά 15 % .

2 Ιουνίου 1985, εκλέγεται ξανά ο Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με ποσοστό 45,82 %,161 έδρες και απόλυτο πάλι κοινοβουλευτικό έλεγχο. Γίνονται ανεξέλεγκτοι διορισμοί παντού για να φέρουν την εκλογική νίκη στο ΠΑΣΟΚ στην κυριολεξία οι νέοι υπάλληλοι δεν έχουν που να κάτσουν. Διασπάθιση ευρωπαϊκών κονδυλίων για ανάπτυξη καταλήγουν στα σκυλάδικα. Υπερχρέωση της χώρας και διόγκωση του δημόσιου χρέους στο 114%, όταν το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν μόλις 29%, υπολειπόταν του μέσου κοινοτικού και χωρίς κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Ακόμα και ο τελευταίος αγρότης ή βοσκός διορίζεται κλητήρας κάπου στο δημόσιο.

Δεύτερη υποτίμηση της δραχμής κατά 15 % τον Οκτώβριο του 1985.

1988, ξεσπούν τα σκάνδαλα Κοσκωτά και καλαμποκιού- Αθανασόπουλου και ρίχνουν την κυβέρνηση

18 Ιουνίου 1989, δεν εκλέγεται κανείς με απόλυτη πλειοψηφία, ΝΔ 44,3 % και 145 έδρες, ΠΑΣΟΚ 39,1 % και 125 έδρες, Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου 13,1 % και 28 έδρες. Περίοδος συγκυβέρνησης υπό Τ. Τζαννετάκη όπου ή δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά. Η κυβέρνηση Τ. Τζαννετάκη παραιτείται στις 7 Οκτωβρίου 1989.

8 Απριλίου 1990, εκλογές λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας. Εκλογή ΝΔ υπό Κ. Μητσοτάκη με 46,89 % και 150 έδρες, ΠΑΣΟΚ 38,61 % και 123 έδρες και Συνασπισμός της Αριστεράς & της Προόδου 10,28 % και 19 έδρες. Πάλι διορισμοί των «δικών μας παιδιών» όπως είπε χαρακτηριστικά ο Μ. Έβερτ.

Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του Α.Ε.Π. από 30% το 1980 ανήλθαν στο 50% το 1990, αποτέλεσμα της πρωτοφανούς διεύρυνσης του Δημοσίου τομέα.

1991, δίκη Κοσκωτά και θάνατος του πρώην υπουργού και ανθρώπου κλειδί στην υπόθεση Α. Κουτσόγιωργα μέσα στην αίθουσα

1992, ο Ανδρέας Παπανδρέου κηρύχθηκε αθώος, ενώ στον Δημήτρη Τσοβόλα επεβλήθη ποινή φυλάκισης δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και στον Γεώργιο Πέτσο φυλάκιση 10 μηνών και διετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για μια απλή πολεοδομική παράβαση.

10 Οκτωβρίου 1993, πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Επικράτηση πάλι του Α. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με 46,88 % και 170 έδρες έναντι 39,30 % της ΝΔ με 111 έδρες. Έχουμε πάλι απόλυτο κοινοβουλευτικό έλεγχο και νέο κύκλο διορισμών από το ΠΑΣΟΚ. Όλα τα δημόσια έργα πάνε σε εταιρείες κομματικών φίλων και γιγαντώνονται συγκεκριμένες εταιρείες, αντίστοιχα και στην θάλασσα όπου κομματικοί φίλοι εφοπλιστές προστατευόμενοι από το καμποτάζ και τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας παίρνουν τις επιδοτούμενες γραμμές με πλοία σαπάκια.

22 Σεπτεμβρίου 1996, ο Κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ παίρνουν με 41,49 % και 162 έδρες την απόλυτη κυριαρχία στην Βουλή έναντι 38,12 % της ΝΔ και του Μ. Έβερτ.

9 Απριλίου 2000, προηγείται πάλι το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη και 43,79 % με 158 έδρες, έναντι της ΝΔ του Κ. Καραμανλή με 42,74 % και 125 Βουλευτές. Έχουμε πάλι απόλυτο έλεγχο από τον Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Χειραγώγηση του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου και εξοπλιστικά προγράμματα 20 δις € από την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και προβληματικών μαχητικών που το ένα μετά το άλλο πέφτουν σκοτώνοντας αεροπόρους. Προετοιμασία Ολυμπιακών αγώνων και Ολυμπιακών σκανδάλων.

7 Μαρτίου 2004, ΝΔ και Κ. Καραμανλής παίρνουν 45,4 % και έχουν κυβερνητική πλειοψηφία με 161 έδρες ενώ το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου παίρνει 40,5 % και 117 έδρες. Κεντρικό σύνθημα η αναδιοργάνωση του κράτους σεμνά και ταπεινά αλλά κανένας μας δεν κατάλαβε ούτε αναδιοργάνωση ούτε σεμνότητα είδε ούτε ταπεινότητα κατάλαβε με τα συνεχόμενα σκάνδαλα που μας προέκυψαν. Διορισμοί πάλι νέων από την ΟΝΝΕΔ και δημιουργία της ΑΓΡΟΓΗ για ακόμα περισσότερους.

16 Σεπτεμβρίου 2007, ΝΔ και Κ. Καραμανλής παίρνουν ξανά την νίκη με 41,83 % και 152 Βουλευτές ενώ το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου μένει στο 38,10 % και τις 110 έδρες. Παγκόσμια οικονομική κρίση και παγερή αδιαφορία διακυβέρνησης οδηγούν την χώρα στον γκρεμό. Ατελείωτος εξωτερικός δανεισμός για την κάλυψη των παλαιών δανείων οδηγούν στην υπερδιόγκωση του χρέους. Η αγορά στενάζει αλλά η στήριξη δίνεται στις Τράπεζες και δεν καταλήγει στην αγορά. Εμφανίζονται συνεχώς σκάνδαλα SIEMENS- Βατοπαίδι και άλλα μικρότερα.

4 Οκτωβρίου 2009, έκτακτες εκλογές . Ο Γ. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ επικρατεί με 43,92 % και 160 έδρες ενώ η ΝΔ του Κ. Καραμανλή μένει στο 33,48 % και τις 91 έδρες.

Σήμερα, Μνημόνιο στήριξης, ΔΝΤ, διγλωσσία ανικανότητα χειρισμού καταστάσεων, τρομερές καθυστερήσεις αποφάσεων για την στήριξη της αγοράς οδηγούν στο θάνατο χιλιάδες επιχειρήσεις.

Μέσα από μια σειρά αποφάσεων και ενεργειών δεν υπάρχει πλέον αγροτική ή κτηνοτροφική παραγωγή, οι αγρότες περιμένουν την αποζημίωση από την ΕΕ χωρίς να δουλεύουν. Αντί να στρέψουν τους αγρότες πάλι στην καλλιέργεια των εκτάσεων και την γεωργική παραγωγή οι Τράπεζες τους στρέφουν στην τεμπελιά των φωτοβολταϊκών τόξων δίνοντας νέα δάνεια υποσχόμενες κέρδη από συμβάσεις που αύριο θα αλλάξουν, με ενεργειακά συστήματα που δεν έχουν δοκιμαστεί και μάλλον δεν θα αντέξουν την 25ετία του δανείου.

Σαν κράτος δεν έχουμε βιομηχανική παραγωγή, η αγροτική και κτηνοτροφική είναι πολύ χαμηλά και οι αγροί είναι εγκαταλειμμένοι , η αλιεία στηρίζεται σε μικρές ιχθυοκαλλιέργειες, ο ορυκτός πλούτος μας είναι προς το παρόν στα αζήτητα, ο τουρισμός μας μετά την παρέλευση 35 ετών από την μεταπολίτευση δεν είναι ακόμα ανταγωνιστικός.
Το μόνο που φτιάξαμε είναι διόγκωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και σκάνδαλα, όπου πλέον είμαστε ειδικοί.
Το μόνο που μάθαμε είναι η τεμπελιά μέσα στο δημόσιο αλλά και έξω από αυτό.
Το μόνο που πιστεύουν οι κυβερνώντες είναι ότι δεν έχουν καμιά ευθύνη για τις αποφάσεις τους.
Ζούμε με δανεικά που μας δίνουν οι εταίροι μας για να αγοράζουμε από αυτούς.
Κάποια στιγμή θα τα πάρουν όλα αλλά εμείς θα είμαστε ξεκούραστοι!!!

Πωs θα βάλετε μια γυναίκα στο κρεβάτι ανάλογα με την ηλικία τηs

Στα 8
Την πας στο κρεββάτι και της λες ένα παραμύθι...

Στα 18
Της λες ένα παραμύθι και την πας στο κρεββάτι...

Στα 28
Δεν χρειάζεται να της πεις κανένα παραμύθι για να την πας στο κρεββάτι...

Στα 38
Αυτή σου λέει ένα παραμύθι και σε πηγαίνει στο κρεββάτι...

Στα 48
Αυτή σου λέει ένα παραμύθι για να αποφύγει να πάτε στο κρεββάτι...

Στα 58
Παραμένεις στο κρεββάτι για να αποφύγεις το παραμύθι της...

Στα 68
Εάν την πας στο κρεββάτι, αυτό θα είναι ένα παραμύθι...

Στα 78
Ποιό παραμύθι; Ποιό κρεββάτι;
Ποιός στην ευχή είσαι σύ;

«Ηρωϊκό Πολυτεχνείο»

«Ηρωϊκό Πολυτεχνείο»


Αν ήξερα πόσο ζώα είναι οι Έλληνες, θα τους διοικούσα από δεκανέας


Πώς εξαφανίστηκε η «νότα» του Κίσινγκερ από το Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών.
Η ιστορία που θα σας διηγηθούμε σήμερα, αποδεικνύει περίτρανα πόσο δίκιο είχε ο μακαρίτης Γεώργιος Κονδύλης όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ξεστόμισε την θρυλική του φράση: «Αν ήξερα πόσο ζώα είναι οι Έλληνες, θα τους διοικούσα από δεκανέας».
Τα τελευταία δέκα χρόνια, ο δαιμόνιος Αμερικανοθρεμμένος δημοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς αναζητεί επίμονα στο Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών την περίφημη «νότα» των Αμερικανών προς την κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη (21 Νοεμβρίου 1973) για να χρησιμοποιήσουν το έδαφος και τον εναέριο χώρο της Ελλάδος, προκειμένου να στείλουν μαζική στρατιωτική βοήθεια προς το κινδυνεύον από τους Άραβες Ισραήλ. Στις 6 Οκτωβρίου 1973 είχε ξεσπάσει ο περίφημος πόλεμος του Γιόμ-Κιπούρ, κατά τον οποίον οι Άραβες πήραν φαλάγγι τους Εβραίους και ετοιμαζόντουσαν να καταλάβουν το Ισραήλ. Στα μέσα Οκτωβρίου έγινε ανακωχή, αλλά οι αντίπαλοι δεν τα βρήκαν. Έχοντας καταλάβει την Χερσόνησο του Σινά, οι Άραβες ετοιμαζόντουσαν στα τέλη Νοεμβρίου 1973 να ξαναρχίσουν τον πόλεμο για να μπουν στο Τελ-Αβίβ...

Άμα βρείτε εσείς «νότα», ελάτε να με φτύσετε...
Ο Παγκόσμιος Εβραϊσμός ξεσηκώθηκε για την σωτηρία της Μητέρας πατρίδος. Οι Αμερικανοί έστειλαν την «νότα» που προαναφέραμε στον Μαρκεζίνη εκείνος βλακωδώς αρνήθηκε για να γίνει αρεστός στους Αριστερούς και στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γερμανοεβραίος Χένρυ Κίσινγκερ, έβαλε τον Δημήτριο Ιωαννίδη να ανατρέψει τον πρωθυπουργό Σπύρο Μαρκεζίνη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπαδόπουλο. Αυτή είναι η επικρατούσα θεωρία τα τελευταία 34 χρόνια, που επιβεβαιώνουν όλες οι πλευρές: Το καθεστώς Παπαδόπουλου έπεσε εξαιτίας του ΟΧΙ του Μαρκεζίνη προς τους Αμερικανούς και όχι εξαιτίας του «Ηρωϊκού Πολυτεχνείου» (17 Νοέμβρη 1973), όπως ψευδώς διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο.
Ας επανέλθουμε, όμως, στο θέμα μας: Οι μόνοι που αμφισβητούσαν μέχρι σήμερα την ύπαρξη της αμερικανικής «νότας» προς την κυβέρνηση Μαρκεζίνη ήσαν ο δικτάτωρ Ιωαννίδης και οι «κολλητοί» του. Γι΄ αυτό έχει φάει τον κόσμο τα τελευταία 10 χρόνια ο δαιμόνιος Αλέξης Παπαχελάς να βρει το κείμενο της «νότας» στο αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών... Τους τελευταίους μήνες στο κυνήγι του κειμένου της «νότας» έχει μπει και ο πρώην υφυπουργός Τύπου της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη κ. Σπύρος Ζουρνατζής, για τους δικούς του λόγους. Και τι νομίζετε ότι εισέπραξαν ως απάντηση οι δύο αυτοί πεισματάρηδες κυνηγοί της αμερικανικής «νότας» από την επί πολλά χρόνια διευθύντρια του Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Φωτεινή Τομαή, πρώην σύζυγο του τέως αρχηγού του Συνασπισμού κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου; Το υλικό του Αρχείου βρίσκεται σε διαδικασία μικροφωτογράφησης και δεν μπορούσε να βρούμε το κείμενο της «νότας» που ζητάτε!..
Παραπλήσια απάντηση είχε πάρει πριν από χρόνια από την κ. Τομαή και ο πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Σωτήρης Σοφιανόπουλος, όταν ζήτησε να μελετήσει τον φάκελο της Δίκης των Έξι. Ο φάκελος δεν υπάρχει, είναι εξαφανισμένος και αγνοούμε ποιος τον έχει πάρει!

Η συγκλονιστική μαρτυρία του σερ Βασίλη Μαρκεζίνη
Και ξαφνικά, πριν από λίγες ημέρες το μυστήριο λύθηκε: Η αμερικανική «νότα» δεν υπάρχει στο Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, διότι την βούτηξε ο ίδιος ο Σπύρος Μαρκεζίνης και την παρέδωσε προς φύλαξιν στον γιο του Βασίλη που ζει από χρόνια στην Αγγλία και έχει τιμηθεί με τον τίτλο του «Σερ» από την βασίλισσα Ελισάβετ για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Βρετανία ως κορυφαίας εμβελείας νομικός σύμβουλος!
Το βράδυ της Παρασκευής 27 Απριλίου στην ΕΤ-1 προβλήθηκε συνέντευξη του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη προς την δημοσιογράφο κ. Άννα Παναγιωταρέα και μάθαμε από το ίδιο του το στόμα όλη την αλήθεια. Οι Ιωαννιδικοί συνέλαβαν τον Σπύρο Μαρκεζίνη το βράδυ του Σαββάτου 24 Νοεμβρίου 1973 και τον έθεσαν σε κατ΄ οίκον περιορισμό στο περίφημο σπίτι του στην οδό Λυκαβηττού.
Στις 7.30 το πρωί της Κυριακής 25 Νοεμβρίου κι ενώ το Κρατικό Ραδιόφωνο μετέδιδε την είδηση της Ανατροπής του καθεστώτος Παπαδόπουλου, ο Βασίλης Μαρκεζίνης συναντούσε τον πατέρα του στο σπίτι της οδού Λυκαβηττού.
Ας ακούσουμε πώς διηγήθηκε την συνέχεια ο ίδιος ο υιός Μαρκεζίνης στην Άννα Παναγιωταρέα: «...Σε μια στιγμή, ο πατέρας μου σηκώθηκε και έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του κάτι χαρτιά και κάτι γράμματα και μου λεει: «Βασίλη, δεν θα το σκεφθούν να σε σταματήσουν εσένα. Πάρε το αεροπλάνο αύριο Δευτέρα και δωσ΄ τα εις την θεία σου στην Αγγλία. Διότι εδώ είναι η δικαίωσίς μου και εδώ αποδεικνύεται πώς οι Αμερικανοί συντρέξανε στην ανατροπή μου, προκειμένου να αποκτήσουνε βάσεις στην Ελλάδα»!.. Τελικά, πήρα το αεροπλάνο και πήγα στην Αγγλία την Τρίτη, το θυμάμαι πολύ καλά»!..

Όταν η Άννα Παναγιωταρέα τον ρώτησε γιατί επί 34 χρόνια δεν δίνει στην δημοσιότητα τα φοβερά αυτά έγγραφα, ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης απάντησε: «Δεν είμαι βέβαιος ότι πρέπει να ανασκαλίζει κανείς το παρελθόν. Άλλωστε, είναι πασίγνωστο ότι ολόκληρη η επταετία (sic!) δεν θα ήταν δυνατή, αν δεν την είχαν ανεχθεί -για να μην πω βοηθήσει- οι Αμερικανοί. Νομίζω ότι αυτό είναι παγκοσμίως γνωστό»!..
Την περασμένη Δευτέρα ήμουν παρών στο γραφείο του κ. Σπύρου Ζουρνατζή όταν ο πρώην υφυπουργός Τύπου του Μαρκεζίνη τηλεφώνησε στην αδελφή του Βασίλη Μαρκεζίνη κ. Ελένη Χέλμη, γνωστή κοσμική των Αθηνών και διακεκριμένη προσωπικότητα του Κολωνακίου. Η θυγατέρα του αείμνηστου Σπύρου Μαρκεζίνη διαβεβαίωσε τον κ. Ζουρνατζή ότι αγνοεί πλήρως το θέμα, όπως ακριβώς και ο σύζυγός της διακεκριμένος πρέσβης κ. Γιώργος Χέλμης! Ο οποίος μάλιστα έγραψε πρόσφατα και βιβλίο απομνημονευμάτων για εκείνη την περίοδο έχοντας ως συνεργάτη τον κ. Βασίλη Μαρκεζίνη. Ο κουνιάδος δεν είπε λέξη στον γαμπρό για την «νότα» των Αμερικανών και θα έπαιρνε το μυστικό στον τάφο του αν δεν του το ψάρευε ευφυώς η κ. Άννα Παναγιωταρέα...

Ας ελπίσουμε ότι τώρα πια ο «σέρ» Βασίλης Μαρκεζίνης θα δώσει στην δημοσιότητα την περίφημη «νότα» του Κίσινγκερ στο καθεστώς Παπαδόπουλου, για να δούμε τι ακριβώς ζητούσαν τότε οι Αμερικανοί από την ελληνική κυβέρνηση. Ίσως έτσι μάθουμε, αν σήμερα ζητάνε περισσότερα από τους δημοκρατικά εκλεγμένους πρωθυπουργούς μας. Ο «δοτός» Σπύρος Μαρκεζίνης τους είχε πει βλακωδώς «όχι» και έπεσε σε μια εβδομάδα. Φανταστείτε πόσα «ναι» τους λένε οι σημερινοί μας πρωθυπουργοί, ώστε να μπορούν να μείνουν τόσους μήνες στην εξουσία...

Ξεκινάμε πάλι...

... γιατί η πληροφορία πρέπει να μοιράζεται !